Özal’lı yıllarda zannediyorum 1983 yılında VUK’a eklenen geçici 11’inci madde ile yeniden değer­leme uygulaması başladı.

1970’li yılların sonundan itibaren Türkiye’nin enflas­yonlu yılları, 70 cent’e muhtaç yılları başlamıştı. 1980 darbesinden sonra yapılan seçimlerde Özal ve Anava­tan Partisi iktidara gelmiş, dış ticaret, üretim esaslı ve enflasyonla büyümeyi seçen bir ekonomik politika uy­gulanmaya başlamıştı. Tabii bu benim fikrim. Türkiye, uzun yıllardan sonra dışa açılmış, ihracat artmaya baş­lamıştır. Ama enflas­yon canavarı da devam ediyordu.

O yıllarda ben de muhtelif firmalarda muhasebe müdürlüğü yapıyordum. Okulda okuduğum bütçe, büt­çeleme, nakit bütçesi, proforma gelir gider tablosu, proforma kâr zarar tablosu, maliyet muhasebesi gibi her türlü bildiğim konuları uygulamama mü­saade eden kişilerle çalıştım. Böylece Özallı ekonomiye çok güzel uyum sağladık. O günkü hükümetlerin düşünce tarzını keşfetmiş ve proforma bütçe ve diğer tabloları hazırlarken, enflasyonun ne olacağını tahmin edebiliyorduk. Yıllarca yaptığımız tablolar sayesinde hiç yanılmadık. İnsanlar da Özal’lı yıllara alışmıştı. Rah­metli, halkı iyi tanıyor ve işçi ve memura her yıl, onları ezdirmeyecek zamlar yapıyordu. Türkiye’nin parasın­daki sıfırlar çoğalıyor ama üretim, ihracat, tabii ki itha­lat artıyordu.

İşletmelerin enflasyon canavarı ile mücadelesi için ise yeniden değerleme bir can simidi ve önemli bir silah olmuştu. Bir takım yabancı şirketler, uluslararası muhasebe standartlarını uyguluyorlardı. Ama biz, Tür­kiye’nin insanları bu standartları bilmiyor, öğrenmiyor­duk. Zaten yeniden değerleme yaparak hazırladığımız finansal tablolar, o uluslararası bağımsız denetim so­nuçları ve tabloları ile ufak tefek farklarla hemen hemen aynı sonuçları veriyordu.

Yıllar geçti, geldik 2004 yılına. Yeniden değerleme son defa yapıldı. Bundan sonra enflasyonla mücadele esastı. Yeni atılımlar gelecek, yeni TTK gelecek ve ulus­lararası bağımsız denetim standart­ları hazırlıkları da başlamıştı. Yeniden değerleme yerine belirli şartlarda enflasyon düzelt­mesi yapılacaktı. İlk enflasyon düzelt­mesi de 2004 yı­lında yapıldı.

Sonra, daha sonra ve daha daha sonra ne enflasyon düzeltmesi ne de yeniden değerleme yapılmadı. Yapılmadıkça bilan­çolarda bozulmalar, finansal tablolarda bozulmalar da başladı. Bu konuda en az 4-5 yazı yazdım.

Bu sıralarda bağımsız denetim ve uluslararası stan­dartların Türkçe uygulaması da başladı. Ne yazık ki vergi usul kanununa göre yapılan bilançolar ile bağım­sız denetim standartları esas alınarak yapılan bilanço­lar ve tablolar arasındaki fark büyüdükçe büyüdü. Bizim maliye yetkilileri tablolar arasındaki farkı fark edemiyorlar mı idi, yoksa gündemlerinde mi yoktu bi­lemiyorum. Nihayet 2018 yılında yeniden değerleme tekrar geldi, ama %5 vergi ödemek şartıyla. Tabii ki bir­çok kimse bunu uygulamadı. Daha sonraki çalışma­larda vergi %2’ye indirildi ve sonunda bugün devamlı yeniden değerleme geldi.

İnşallah bundan sonra da sürekli yeniden değerleme uygulaması devam eder. Böylece TFRS tabloları ile VUK tabloları arasındaki farklar azalacaktır. Bir şekilde bu farklar azaldıkça sonunda da Maliye yetkilileri ülkemiz­deki Tek düzen muhasebe sistemini, uluslararası mu­hasebe sistemi olarak uygulayabilecek ve dünya ile aynı yönde ilerleyecek hale geleceğiz inşallah.

Ancak, VUK’taki yeniden değerlemenin bağımsız de­netimde kabul edilmemesini, hatta yapılan yeniden değerlemenin bağımsız denetim tablo ve finansal ra­porlamalarından çıkarılmalarını hazmedemiyorum. Kabul etmiyorum.

Nitekim şu anda KÜMİ Raporlama Standardı yayım­landı. Yeniden değerleme ve KÜMİ standardı ile ilgili çalışmalar konusunu da bundan sonraki yazımızda paylaşacağız.